müxtəsər

sif. <ər.>

1. Təfsilatsız, yığcam, qısa (müfəssəl ziddi). Müxtəsər məlumat. Müxtəsər məktub. // Zərf mənasında. Bir açıq kağız alıb kəndimizə, Molla Cəfər rəfiqimizə müxtəsər yazdım. C. M.. Cavad öz döyüşçülərini ətrafına toplayaraq müxtəsər bir söhbət apardı. Ə. Vəl.. Müxtəsər etmək (eləmək) – uzatmamaq, qısaltmaq, qısa eləmək, tez qurtarmaq. Tulani şikayətlər edərdin bizə, Seyyid; Bəs ol şahi görcək nə üçün müxtəsər etdin? S. Ə. Ş.. <Molla Kazım:> Müxtəsər elə, görürsən xalq məəttəldir. Ə. H.. <Əhməd:> Bəli, əhvalat uzundur. Mən müxtəsər edirəm. T. Ş. S..

2. Ucuz, aşağı (qiymət haqqında). <Kənizləri> qul alanlar çox müxtəsər qiymətə alırlar. M. S. O..

3. dan. Təntənəsiz, kiçik, balaca. Müxtəsər toy. Müxtəsər yığıncaq.

4. Ara söz məqamında – xülasə, sözün qısası. Müxtəsər, qarı ayağa durdu. (Nağıl). Nə bir namə, nə bir qasid; Heç biri, müxtəsər, gəlməz. Q. Z.. Müxtəsər, biz hər ikimiz Danabaş kəndinin sakiniyik. C. M.. Müxtəsəri-kəlam köhn. – sözün qısası, xülasə, müxtəsər. Müxtəsəri-kəlam, padşah əhvalatı danışanda əyyar bildi ki, dədəsi budu. (Nağıl). Müxtəsəri-kəlam, bir belə ziyadə rəhmli padşahın təhti-əmrində zadəganlıq etmək nəhayət dərəcədə məlaləfza göründü. M. F. A..

◊ Müxtəsər cümlə qram. – mübtəda və xəbərdən ibarət cümlə.